قفل‌های ثابت در
۱. کلون دان (قفل رومی):
این قفل عبارت است ازکلون چوبی محکمی که داخل بدنهٔ قفل واقعی می‌شود و بدنهٔ قفل با گل میخ‌های بزرگ آهنی دست‌ساز به یک لنگهٔ در وصل شده‌است. انتهای کلون داخل ماده‌ای می‌شود که درروی لنگه درد یگراست. برای بازوبسته کردن این کلون و ماده یک طرف کشویی آن دارای دندانه‌هایی است که کلید به داخل می‌افتد. با هر دور چرخاندن آن کشویی‌اش به آخر می‌رسد و بدین ترتیب در باز و بسته می‌شود.
۲. قفل کلون دار:
این نوع قفل در تمام ایران یافت می‌شود و کهن‌ترین نوع قفل ازلحاظ ساخت است؛ که قدیمی‌ترین نوع آن در خرابه‌های خرساباد نزدیک شهر باستانی نینوا یافت شده‌است. کلون دارای چندین دندانه است که شیطانک وقتی در قفل بسته مشود بر روی آن می افتد و بدین ترتیب ضامن آن می‌شود. برای بازکردن در، کلید را از شکافی که در داخل بدنه قفل است و کلیدخور نامیده می‌شود واردمیکنند. پره‌ها با برجستگی‌های روی کلید نظیر بریدگی‌های روی کلون است. کلید در آن موقع بلندمیشود. بدین ترتیب شیطانک را بالا برده و وقتی که کلید کشیده می‌شود و قفل عقب می‌رود. اصول قفل‌های امروزی ما به اسم یال براساس همین کلون‌ها ساخته شده‌است. در مناطق یزد و اصفهان شیطانک‌های کلون باتنوع زیاد بکاربرده می‌شود. درقفل چوبی، شیطانک یک کشوی عمودی آهنین را ضامن می‌شود که دریک چفت آهنی جذب و محکم شده‌است.
۳. قفل فنرپیچ:
در آذربایجان قفل دیگری به کاربرده می‌شود که اصول آن درطرح و ساخت متفاوت است. این قفل شامل جعبه ی آهنی بادو فنر قوی است که سرشان از جعبه بیرون آمده‌است. این فنرها دو طرف قلاب مادگی را می‌گیرد. کلید داری دو زبانه و با چنان اندازه‌ای است که وقتی که درداخل قفل میچرخد فنرها را از هم بازکرده و از مادگی جدامی‌کند و در بازمیشود. اگر یک یا دو طرف این زبانه‌ها کوچک باشد، فنر به اندازهٔ کافی از هم باز نمیشود و اگر زیاد بزرگ باشد داخل سوراخ کلید نمیشود. صفحهٔ مدینگ نیز باید در شکاف‌های زبانه‌های کلید بخورد به‌طوری که روی هم بروند. این سه نوع قفل‌های ثابت روی در، درهای اصلی، دروازه‌های باغ و… بکار برده می‌شود.
قفل‌های آهنی
۱. قفل فنری باکلیدپیچی :باتغییردادن قطر کلید، گام پیچ، تعداد پیچ ماده، طول و قطر مفتول داخل قفل عوض می‌شود. همین نوع قفل درقرون وسطی درانگلستان و فرانسه و آلمان دیده میشدوتاسال۱۸۷۵م در این کشورها رواج داشت.
۲. قفل فنری باکلیدفشاری: سابقهٔ تاریخی آن از زمان روم قدیم آغاز می‌شود و تا قبل از انقلاب صنعتی در اروپا به کاربرده می‌شد. احتمال دارد اختراع این نوع قفل هااز چین و هند باشد یا شاید از خاورمیانه آغازشده از یک طرف به روم وازسوی دیگربه هندویاچین رفته باشد.
۳. قفل لوله باکلیدپیچی: مشخصهٔ اصلی این قفل، استوانه ی کوچک آن است که داخل لوله قرارگرفته‌است. تکه درونی درقسمت جلودنده‌ای داردکه به حلقه ی قفل میخوردووقتی که خوب پیچ می‌شودآنراقفل می‌کند. کلیدآن در انتها دارای دنده است که بایدبه جلوی لوله بخورد. پس ازاینکه این سوی آن را پیچ کردندکلیدرابه جلوی آن فشارمیدهند. شیاری که روی کلیداست به راه کلیدبدنهٔ قفل می‌خورد. وقتی که کلیدچرخیده می‌شود قسمت قفل کنننده، برای اینکه بتواندحلقه را آزادکند، بازمیشود. باتغییر دنده‌های کلیدازلحاظ گام، قطروجهت حرکت نیزباتغییراندازه راه کلیدوشیاری که روی کلیداست وبدنه قفل، می‌توان انواع واقسام این نوع قفل را بدست آورد. تکه قفل‌کننده همیشه درداخل لوله باقی می‌ماند. قفل‌های لوله‌ای درهندو اروپای مرکزی پیداشده‌است.
۴. قفل حروفی یارمزی:تا سال ۱۷۵۰م قفل‌های حروفی شبیه قفل‌های ایرانی درفرانسه به کاربرده می‌شود و اخیراً برای محافظت دوچرخه و اتومبیل زیاد به کاربرده می‌شود.